انواع پلاستیک های قابل بازیافت
پلاستیک‌های قابل بازیافت یا پلاستیک‌های بازیافتی، انواع مختلفی از پلاستیک‌ها هستند که قابلیت بازیافت و استفاده مجدد را دارند. این پلاستیک‌ها در فرآیند بازیافت با استفاده از فرآیندهای شیمیایی، فیزیکی و یا مکانیکی به صورت جدیدی تولید می‌شوند. از این رو، آن‌ها می‌توانند به عنوان جایگزین مناسبی برای پلاستیک‌های تولید شده از مواد نفتی در صنعت‌های مختلف مانند خودروسازی، ساختمان‌سازی، لوازم آرایشی و بهداشتی، بسته‌بندی و بسیاری دیگر استفاده شوند.
پلاستیک‌های قابل بازیافت به دو دسته بزرگ تقسیم می‌شوند: پلاستیک‌های بازیافت پذیر و پلاستیک‌های بازیافت ناپذیر. پلاستیک‌های بازیافت پذیر، پلاستیک‌هایی هستند که در فرآیند بازیافت قابل استفاده هستند و می‌توانند به صورت دائمی در صنعت‌های مختلف استفاده شوند. این پلاستیک‌ها معمولاً شامل PET، HDPE، LDPE، PP، PVC و PS هستند.
پلاستیک‌های بازیافت ناپذیر، پلاستیک‌هایی هستند که در فرآیند بازیافت قابل استفاده نیستند. برای مثال، پلاستیک‌های جامدی مانند پلاستیک‌های ضد آتش، پلاستیک‌های چسبنده و پلاستیک‌های خودرو، نمی‌توانند بازیافت شوند و باید به عنوان زباله‌های جامد تخصیص داده شوند.
پلاستیک‌های قابل بازیافت مزایای زیادی دارند. این پلاستیک‌ها به دلیل بازیافت‌پذیر بودن، می‌توانند به صورت مداوم در صنعت‌ها استفاده شوند و در نتیجه، کمک می‌کنند تا مصرف پلاستیک‌های جدید کاهش یابد. این عمل باعث کاهش آلودگی زیستی و تولید کمتر زباله های جامد می‌شود.
بسیاری از کارخانه‌ها و سازمان‌ها به دنبال استفاده از پلاستیک‌های قابل بازیافت هستند، اما برخی از این پلاستیک‌ها برای استفاده مجدد نیاز به پالایش دارند و یا به دلیل کیفیت پایین، نمی‌توانن
د به صورت کامل در صنعت استفاده شوند. برای مثال، پلاستیک‌های بازیافتی شامل PET شاید نتوانند به عنوان جایگزین کامل برای پلاستیک‌های تولید شده از مواد نفتی در صنعت بسته‌بندی استفاده شوند.
اما در کل، پلاستیک‌های قابل بازیافت برای کاهش آلودگی زیستی و محافظت از محیط زیست بسیار مهم هستند. برخی از انواع پلاستیک‌های بازیافت پذیر عبارتند از:
1- PET (پلی اتیلن ترفتالات): این نوع پلاستیک در بسته‌بندی غذا، نوشیدنی‌ها، لوازم بهداشتی و فرش‌های پلاستیکی استفاده می‌شود.
2- HDPE (پلی اتیلن با دانسیته بالا): این نوع پلاستیک در لوله‌های گاز، جعبه‌های شیرینی و بطری‌های شیر و آب مورد استفاده قرار می‌گیرد.
3- LDPE (پلی اتیلن با دانسیته پایین): این نوع پلاستیک در کیسه‌های زباله، فیلم‌های بسته‌بندی و لوله‌های باغبانی استفاده می‌شود.
4- PP (پلی پروپیلن): این نوع پلاستیک در بطری‌های شیر، بطری‌های روغن و کیسه‌های بسته‌بندی مواد غذایی استفاده می‌شود.
5- PVC (پلی وینیل کلرید): این نوع پلاستیک در لوله‌های آب، لوله‌های فاضلاب و سقف‌های پلاستیکی استفاده می‌شود.
6- PS (پلی استایرن): این نوع پلاستیک در ظروف یکبار مصرف، جعبه‌های نگهداری غذا و سینی‌های پلاستیکی استفاده می‌شود.
به عنوان خلاصه، پلاستیک‌های قابل بازیافت به دلیل قابلیت بازیافت و استفاده مجدد، محیط‌زیست را از آلودگی زیستی و تولید زباله‌های جامد حفاظت می‌کنند. با این حال، برای استفاده کامل از این پتانسیل، نیاز به ایجاد سیستم‌های بازیافت قوی و پذیرش دوستانه پلاستیک‌های قابل بازیافت توسط صنعت و مصرف کنندگان داریم.
همچنین، برای استفاده بهینه از پلاستیک‌های قابل بازیافت، باید تلاش کرد که مصرف پلاستیک‌های جدید کاهش یابد. برای مثال، می‌توان از جایگزین‌هایی برای پلاستیک‌ها مانند لیوان‌های دوستدار محیط زیست استفاده کرد. همچنین، باید تلاش کرد که پلاستیک‌های بازیافت شده به صورت کامل در خط مجدد تولید پلاستیک بکار گرفته شوند و دوباره به بازار عرضه شوند.
به طور کلی، با توجه به افزایش جمعیت و رشد صنعتی، نیاز به پلاستیک‌های قابل بازیافت بیشتر از همیشه است. به این ترتیب، بازیافت و استفاده مجدد پلاستیک‌ها، می‌تواند به دلیل کاهش مصرف مواد نفتی و افزایش دوره حیات پلاستیک‌ها، منجر به کاهش آلودگی زیستی و محافظت از محیط زیست شود.
